บทที่ 15

ไป๋เซี่ยงเหล่ยรีบส่ายหัว “ไม่ครับ... เมื่อกี้ผมพูดเล่น คุณฉือเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง... อย่าถือสาผมเลยนะครับ...”

พูดจบ ไป๋เซี่ยงเหล่ยก็เริ่มตบหน้าตัวเอง

ฉือมู่เจินมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชา แววตาไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย

จนกระทั่งใบหน้าของไป๋เซี่ยงเหล่ยแดงก่ำ ฉือมู่เจินจึงค่อยๆ ลดเท้าลง แล้วหันหลังเดินจากไปทั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ